AL-SHAMT
Iaitu memperbanyakkan
diam daripada bicara. Manahan lidah daripada berkata-kata yang tidak
berguna sangat membantu dalam menuai keselamatan, baik keselamatan di dunia mahupun
akhirat.
Dalam sebuah hadis, Rasulullah
S.A.W. bersabda:
Maksudnya: “Sesiapa yang (mahu) beriman kepada ALLAH
dengan hari akhirat, dengan keimanan yang sempurna, maka hendaklah ia
berkata-kata yang baik atau diam.” (Riwayat al-Bukhari)
Sebahagian ahli tasawuf ketika ditanya tentang apa yang
paling menjaga seseorang daripada berbagai-bagai-bagai perkara berbahaya
menyatakan bahawa hal tersebut ialah lidahnya
sendiri. Seorang manusia yang
berakal akan selalu menghitung natijah atau akibat daripada setiap kata-kata
yang akan diucapkan. Kecuali dalam keadaan yang dianjurkan atau bahkan
diwajibkan oleh syariat, maka berkata-kata dalam keadaan ini adalah suatu
keharusan.
Imam al-Qusyairi berkata:
“Diam adalah
keselamatan. Ini berdasarkan pokoknya. Namun diam juga boleh menyebabkan
penyesalan jika tidak ada perintah untuk itu. Maka yang me njadi kayu ukur
dalam berkata-kata baik dalam memerintah mahupun dalam melarang adalah
ketentuan syariat. Benar, berdiam dalam suatu keadaan adalah antara sifat-sifat
kaum sufi, namun dalam keadaan tertentu di mana tuntutan berkata-kata merupakan
suatu kemestian maka berkata-kata lebih
mulia dan lebih utama daripada berdiam diri.”
No comments:
Post a Comment